“We hebben een verantwoordelijkheid ten opzichte van onze werknemers en hun families om te zorgen voor een sociaal vangnet van ondersteunende diensten die zorg dragen voor gezonde en sterke werknemers en hulp bieden aan degenen die het nodig hebben. Dit is de basis van het luchtmacht zelfmoordpreventie programma. We moeten nu, meer dan ooit, ons zelf eraan herinneren dat onze luchtmacht slechts zo sterk is als diegenen die in dienst zijn”, Generaal Jumper¹

Toen de Nationale Registratie van effectieve programma’s en toepassingen² bestond, telde het maar twee programma’s: een voor tieners en het VS luchtmacht zelfmoordpreventie programma. Een panel van experts beoordeelde de kwaliteit van de programma’s op basis van beschikbare onderzoeksresultaten en de geschiktheid voor verdere verspreiding. Vandaag de dag is het Luchtmacht model het leidende model voor de werkvloer.

Het besluit werd genomen ondanks dat in de luchtmacht de zelfmoord aantallen lager waren dan die van de VS bevolking in zijn geheel. Sterke en zichtbare steun van de luchtmacht stafchef zorgde voor goedkeuring van ‘bovenaf’. Dit stimuleerde andere leidinggevenden om te praten over de verschillende aspecten van zelfmoordpreventie en herinnerde hen aan hun rol als zelfmoordpreventie poortwachters. De interventie bestond uit 5 delen³:

Toen het Zelfmoordpreventie Programma begon, was zelfmoord de tweede belangrijkste doodsoorzaak voor de 350.000 luchtmacht leden (zelfmoord aantallen van 15,8 per 100.000). Sinds de uitvoering van het programma, daalden de zelfmoord aantallen naar 3,5 per 100.000, het laagste geregistreerde aantal. Het is interessant dat de aantallen m.b.t. gewelddadige criminaliteit, geweld in families en doden door ongelukken, statistisch ook sterk gedaald zijn ten tijde van de interventies⁴.